Vaka Notu: İstanbul’un Ortasında Bir Kapanın İçindeydim
34 yaşında, reklam sektöründe çalışan bir erkek danışan… İlk görüşmeye geldiğinde yaşadığını şu cümleyle özetledi: “Metrobüste nefesim kesildi, kalbim deli gibi atıyor, gözüm kararıyor… İnecek halim bile yoktu.” Şehir hayatının içindeki görünmez yükler, sonunda bedenine sinyal vermeye başlamıştı.
Yaptığımız ilk değerlendirmede panik atağın fiziksel belirtileri oldukça netti ama bu krizlerin arkasında yıllardır biriktirilmiş stres, kontrol ihtiyacı ve bastırılmış duygular vardı. Süreç boyunca şehir içindeki “kaçamayacağı” ortamlarda kendini nasıl yeniden güvende hissedebileceğini çalıştık. Duygularla yüzleşmek ve bedeni tehdit gibi algılamamak, en önemli aşamaydı.
Bugün hâlâ metrobüse biniyor ama artık yanında sadece çantası değil, içgörüsü de var.
