Vaka Notu: Gülümseyen Yüzün Ardındaki Sessizlik
23 yaşında bir üniversite öğrencisi. Sosyal, neşeli, sevilen biri olarak tanınıyor. Ancak seans sırasında ilk söylediği şey şu oldu: “Gülümsemek en iyi savunma mekanizmam.” Yakın zamanda hiçbir olay yaşamamıştı ama uzun süredir içten içe tükenmiş hissediyordu. Anlattıkları arasında, zaman zaman panik nöbetlerine benzer ataklar geçirdiğini de fark ettik.
Yaptığımız değerlendirmede bu durumun, dışarıdan pek fark edilmeyen atipik depresyon olduğunu gördük. Uyku ihtiyacı artmış, enerji seviyesi azalmış, ama sosyal ortamlarda bu belirtileri başarılı şekilde maskeliyordu.
Terapi sürecinde, “herkes beni böyle tanıyor” baskısından sıyrılması ve kendi duygularına dürüstçe yaklaşması üzerine çalıştık. Kendini güçlü göstermek zorunda olmadığını fark etmesi, gerçek değişimin başlangıcıydı. Şu an daha sade bir hayat sürüyor ve “gülümsemek” artık bir maske değil, içten gelen bir tepki.
