Vaka Notu: Annelik Yeterli Değilse?
Yeni doğum yapmış 31 yaşındaki bir danışan, eşi tarafından yönlendirilerek başvurdu. İlk başta çok konuşmak istemedi, anneliğin getirdiği sorumluluklardan bahsetti. Ama ikinci seansta gözyaşlarıyla birlikte cümle döküldü: “Bebeğimi seviyorum ama kendimi hiç tanımıyorum artık.”
Doğum sonrası depresyon (postpartum depresyon) tanısı koymamız uzun sürmedi. Suçluluk, kaygı, yetersizlik duyguları, özellikle toplum baskısıyla birleştiğinde anneliği zorlaştıran bir hale gelmişti. Süreç boyunca eş desteğini güçlendirdik, yalnız olmadığını ve bunun bir “zayıflık” değil “dönemsel bir ruhsal süreç” olduğunu anlaması çok önemliydi.
Şimdi hem bebeğiyle hem kendisiyle sağlıklı bir bağ kurmuş durumda. En önemli kazanımı ise şu oldu: Kendini ihmal etmeden de iyi bir anne olunabilir.
